Peter: Is kort leven lang genoeg?

Mees Peet voor zijn leerlingen, voor mij een lieve vriend en gekke Peter.

Het leven is niet oneindig. 26 juni vorig jaar blies hij zijn laatste adem uit.

Gisteren stond in de NRC een artikel geschreven door de moeder  waarvan haar dochter (24) een half jaar geleden is overleden aan longkanker. Zij worstelde met de vraag:' Moet je echt lang leven om gelukkig te zijn of is kort leven lang genoeg?' Een ingewikkelde stelling die het voor nabestaanden nog ingewikkelder maakt.

Het verlies blijft net zo groot.

Peter is een  bijzondere vriend die anderhalf jaar lang gestreden heeft tegen longkanker. Toen de kanker eenmaal in zijn hoofd zat en zijn lijf beetje bij beetje in een maand uitviel, was het tijd om te gaan.

Een leven dat geleefd wordt en zijn sporen achterlaat intrigeert mij. Hij raakte mij diep door hoe hij zijn leven geleefd had en wie hij was en nog is.

We hebben het nog regelmatig over hem, zijn fratsen en belevenissen.

En ook over zijn  prachtige bijzondere begrafenis in het park buiten met honderden symbolische zonnebloemen.

Volg de zon zoals een zonnebloem doet. Dit was zijn drive voor zichzelf en gaf hij mee aan de ander. 

Bij iedere zonnebloem die ik zie, zie ik hem en denk ik aan hem.

Onderstaand gedicht heb ik op verzoek van hemzelf voorgedragen bij zijn begrafenis.

Mijn vriend Peter

De laatste weken
Altijd aanwezig
Nooit afwezig
Puur
Mooie energie
Ping Pong bal
Duracell konijn
Kent zijn eigen blauwdruk
Zweeft boven Normaal Haags Peil
Uitgesproken
‘Alles’ in kwestie stellen
Doener
Uitersten
Grenzeloos
Direct
‘Doet er geen strik omheen ‘

Jij stond voor een muur
Zonder geluid
Uit evenwicht

Jij praatte
Ik praatte zonder woorden 

De dood komt altijd te vroeg 
Dag lieve vriend
Dag gekke Peter