Kwallen

Een kwal heeft een negatief imago, maar heb jij dat na het lezen van dit stukje nog steeds?

We wonen voor een paar dagen aan de Golf van Epidavros in Griekenland. Gelukkig is er geen zeekwal of menskwal te bekennen. Ik hou niet zo van kwallen in mijn buurt. Niet in de zee en niet op het land.

'Zit niet zo te kwallen!'

Een zinnetje wat er bij mij als juf voor de groep nog wel eens uitvloog als iemand superslijmerig deed. Het spreekwoord ‘een kwal van een vent’ wordt nog steeds gebruikt voor nare slijmbal-mannen.

‘Wat ben jij een kwallebal’ riep ik vroeger als student ook nog wel eens op een feestje tegen een nare jongen als hij maar om mij heen bleef dralen.

En als we op een mooie zomeravond naar het strand fietsen om te zwemmen om dan te ontdekken dat de zee vol met kwallen zit, weerhoudt mij dat dan weer van een frisse duik in de zee.

Ik had dus ook een negatief gevoel bij het dier kwal totdat ik ze in het Middellands zee-aquarium van Valencia zag.

Wat zijn dat een prachtige, doorzichtige, gelatineachtige, glibberige zeedieren met een geweldige parachute! Ze zweven door de zee als een paraglider aan zijn parachute. Met volle verwondering heb ik heel lang gekeken naar deze wonderschone sierlijke dieren. 

En ja ik weet het … die tentakels zijn vervelend. We denken dat een kwallenbeet heel akelig is, maar dat valt eigenlijk best mee. Uit ervaring weet ik dat het hetzelfde gevoel is als wanneer je door brandnetels bent geprikt.

Gelukkig spoelen de kwallen niet altijd aan.

Kwallen komen aan land als het oostenwind is, dus van land naar zee, ontstaat er een onderstroom. De bovenste laag van het water wordt dan door de wind van het land af geduwd, terwijl de onderstroom naar het land toe gaat. In die onderstroom bevinden zich de kwallen, met als gevolg dat ze aanspoelen op het strand.

Afgelopen zomer in het noorden van Noorwegen, maar ook na een storm op het strand van Scheveningen zie je er dan -tig liggen. Zooo zielig. Ik hoop altijd maar dat de vloed ze levend terugspoelt naar de zee.

Er wordt sowieso al te veel gevist op kwallen. Er heerst een toenemende goudkoortsmentaliteit onder de kwalvissers omdat kwallen eten voor sommige mensen een kwalitatieve delicatesse is.

Wist je dat sommige Aziatische landen kwal op hun menu hebben staan? De Chinezen hebben kwalsalade en de Japanners doen het in hun Sushi. Er bestaan zelfs kwalchips. Onze Romeinen deden het lang geleden al in hun omelet.

Volleerde kwal-eters geven aan dat het vooral smaakvol is met andere dingen omdat het de structuur en smaak van komkommer heeft. Dat doet mij dan direct denken aan de snoskommer van de Grote Vriendelijke Reus van Roald Dahl en die lijkt mij dus echt niet zo lekker. Laat die kwallen dus maar lekker in de zee zitten.

Ik geef om kwallen zolang ik ze maar op een afstandje kan bekijken.

En jij?