Mens-erger-je-niet

Als we samen met ons busje meneer Nilsson op reis zijn, dan leven we weken samen op 10 vierkante meter. Vrienden vragen zich wel eens af of we in de bus door zo op elkaars lip te leven meer ergernisjes hebben. Grappig genoeg hebben wij dat in ons busje niet meer of minder dan thuis. We zijn zo op elkaar ingespeeld, dat we automatisch handelingen verrichten zonder de ander daarbij lastig te vallen. En natuurlijk zijn wij geen engelenstel en hebben wij wel eens mot.

Ik heb verschillende herinneringen aan de zinspeling mens-erger-je-niet.

De eerste is dat wij ongeveer negen jaar gelden tijdens regenachtige zondagmiddagen in het verpleeghuis een paar keer het spel mens-erger-je-niet met oma Sjaan speelden. Een suf saai spel zonder enig nadenkwerk waardoor het voor mij eigenlijk niet interessant was. Toch ergerde ik mij niet en vond het fijn dat Sjaan dit spel nog wel begreep. Het verdreef de tijd want praten ging haar in haar laatste jaar niet meer goed af. Als onze dochters mee waren, vonden ze dat ook fijn om te doen. Sjaan werd enthousiast en fanatiek en dat is beter dan zwijgen.

Ook hebben wij lang geleden toen wij ons eerste huis samen kochten een kunstwerk (zie foto) van de vorige bewoner gekregen waar het bordspel mens-erger-je-niet op afgebeeld stond. Het kunstwerk heeft jarenlang aan de muur gehangen.

Voor ons is het een quote die ons weer met beide benen op de grond zet.

Je kunt je aan alles ergeren of niet.

Wij kibbelen weleens over onzin-dingen die op dat moment heel belangrijk lijken. Onze koelkast thuis en in de bus hebben een vaste indeling. Als daar anders mee omgesprongen wordt, kan ik soms echt boos uit de hoek komen. Dan koop ik nog een pond kaas omdat ik denk dat de kaas op was, maar … hij was niet op en lag gewoon op de verkeerde plek. Als ik dat dan voor mijn gevoel al minstens honderd keer heb uitgelegd waarom we vaste plekken hebben voor de spullen in de koelkast en het gebeurt niet, dan ontploft er iets in mijn brein. Ik word niet gehoord en dat raakt.

Te veel gemopper, gezeur, gesnauw en gedoe is niet oké.

Onder de mini-ergernissen gaat vaak een diepere gedachte schuil. Probeer uit te zoeken wat die trikker is. Waarom wordt hij zo kriebelig over dat lege melkpak dat met lucht en al in de kliko gegooid wordt? Waarom ruimt hij de vaatwasser nog een keer anders in als ik het al gedaan heb? Waarom ligt de was naast de wasmand i.p.v. erin? Waarom leeg je de prullenbak niet als hij tjok-vol zit? Waarom staan je schoenen ’s morgens nog in de huiskamer? Waarom zit het dopje van de tandpasta niet op de tube? Waarom droog je de douchevloer niet na het nemen van een douche?

Iedereen kent mini-ergernissen.

Vaak zijn het blauwe plekken uit je verleden waar weer opgedrukt wordt.

Gedachten als ‘Ik doe het niet goed’,’ ik word niet gezien’ of ‘ik krijg geen ruimte’ zijn die diepere oorzaken die dan aangepakt moeten worden.

Dat lukt alleen maar als je erover in gesprek gaat. Steun elkaar en pak die onderliggende problemen samen aan. Spreek je irritaties uit en leg de link naar je blauwe plekken van vroeger.

Nog mooier is om ze te vermijden.

De vraag is dan … hoe doe je dat?

- Schrap uit je zinnen de woorden altijd en nooit (dus niet: Jij draait nooit het dopje van de tandpasta op de tube)

- Humor doet wonderen. Het is geen gevecht van leven of dood.

- Vertel elkaar wat goed gaat in je relatie

- Het leven is geen weegschaal

- Doe samen een dansje, maak elkaar blij

- Stuur een leuk lief berichtje

Verbeter de wereld begin bij jezelf. Dus … Roep jezelf een halt toe en bedenk: ‘Hier ga ik weer. Het is mijn gewoonte dat ik steeds geïrriteerd raak.’

Als je je minder ergert houd je het leven samen leuk en verdwijnen die mini-ergernissen achter de horizon.