Welke drijfveer drijft mij naar welk vrijwilligerswerk?

Terwijl het wereldnieuws maar doordendert logeer ik op Schiermonnikoog.

Op schier vergeet ik voor even de boze wereld en vertoef ik in plezierland.

Ik ben hier als vrijwilliger op het jaarlijks terugkerende muziekfestival voor jong talent. Een goed gesponserd festival met uitzonderlijk goed eten, prima slaapplekken en reiskostenvergoeding. Met 35 vrijwilligers, een vast teammedewerkers, muziekdocenten en ruim 100 muzikanten vanuit de hele wereld die masterclasses volgen en concerten geven die beluisterd kunnen worden door de eilandbewoners zelf, de toeristen en the crew op zeven locaties.

Het is een waar feestje!

Wat drijft mij tot welke keuze binnen het vrijwilligerswerk is een vraag die ik regelmatig aan mijzelf stel. Ik wil uitdaging en nieuwe dingen leren. Op dit festival hangt een positieve vibe. Dat spreekt mij enorm aan. Het is hectisch en georganiseerd tegelijkertijd.

Het is mijn eerste keer op Schier, het zijn allemaal onbekende mensen, ik doe ‘onbekende dingen’ die ik mij snel eigen wil maken en probeer ervoor te zorgen dat mijn hoofd van al die nieuwe informatie niet ontploft.

Mijn taken zijn super divers. Denk aan mensen ontvangen, taarten versieren, kaartjes verkopen en scannen, afwassen, boodschappen halen, stoelen klaarzetten, wc-papier checken, informatie over het festival aan de toeristen geven, koffie- en theezetten, enz. In ons werkschema noemen ze het zo mooi locatiemanager.

Ondertussen spendeer ik de tijd die over is al kletsend, fietsend en wandelend genietend van het veilige vrije eilandgevoel dat in elk deel van mijn lijf voelbaar is.

Wat is Schier mooi!

Alle betrokkenen slapen op allerlei plekken op het eiland. Iedereen heeft een fiets tot zijn beschikking om vervolgens van hot naar her te fietsen.

Het doet mij denken aan de tijd dat ik in de zomer werkte bij een zeilschool in Friesland. Samen iets neerzetten en de ander plezier bezorgen waardoor je zelf ook in plezierland terecht komt.

We eten gezamenlijk in een schitterend oud schoolgebouw met veel hoge ramen waar een betoverend licht naar binnen valt. Het is het hart, de ontmoetingsplek van iedereen die iets op het festival doet. Het is wonderlijk om te zien hoe jong en oud integreren. De musici die ik spreek zijn buitenaards kritisch en gedreven. Muziek is hun leven. De dag vult zich met repeteren-repeteren en weer repeteren.

Er is een compleet nieuwe wereld voor mij opengegaan. Oude klassieke stukken á la Tsjaikovski, Claude Paul Taffanel, Haydn, Bach, Sjostakvitsj, Chopin, Feigin, Griegen en Brahms bereiken mijn oren zacht en oorverdovend hard. Sommige stukken zijn omgebouwd tot jazzie-achtige stukken. Ha, ha … Ik begin zelfs al te horen als een piano weer gestemd moet worden.

Kortom … Als mijn drijfveer voorwaarden (samen iets neerzetten in een hectische georganiseerde omgeving waar anderen plezier aan beleven) voor vrijwilligerswerk aanwezig zijn om in plezierland terecht te komen, dan ben ik van de partij!

Schier festival = plezierland!