Pokerface

Wat schuilt er achter de pokerface van Vladimir Poetin? Emotieloos slingert hij allerlei berichten de wereld in en zorgt voor oorlog in Oekraïne. Zal hij last hebben van onzekerheid of wel eens verdrietig zijn? Een pokerface zetten we allemaal soms op als we denken dat dat nodig is. 

Als iemand een pokerface tegen mij opzet, zie ik het vaak heel snel. Ik probeer er dan doorheen te prikken. Soms lukt het, soms niet.

Ik heb ooit eens een mega conflict met een directeur gehad. Een slechte luisteraar die mijn kwaliteiten gelukkig wel zag, maar ook vond dat ik een te grote mond had. Hij gebruikte regelmatig zijn machtspositie en benadeelde mij die laatste jaren op allerlei fronten. Ik vroeg hem wel eens wat voor argumenten hij had om zo tegen mij te doen of wat ik verkeerd had gedaan, maar dan kwam hij met enorme monologen aan die de kern niet raakten en ik afgestompt en verdrietig afhaakte.

Ik stel mij in lastige situaties kwetsbaar op en denk altijd dat kwetsbaarheid verbindt, maar met deze man kon ik geen verbinding krijgen. Het klikte nooit.

Achter de pokerface van die directeur staat een man die ook zijn onzekere buien heeft, maar die hij bijna altijd verscholen houdt. Zijn masker heeft alles te maken met zijn manipulatiemechanisme. Een nare vorm van zichzelf overeind houden en goed gevonden willen worden door iedereen die hij tegenkomt.

Mensen die van carnaval houden dragen soms letterlijk een masker. Ook leuk, maar daar wil ik het niet over hebben. We dragen allemaal wel eens figuurlijk een masker. We gebruiken deze dan meestal als een onbewust afweermechanisme, als reddingsmiddel. Denk aan het zonnetje in huis, de clown in de klas, het slachtoffer, de stoere schreeuwer of brave jongen ‘spelen’. Ze kunnen je ook schaden. Als jij je masker nooit afzet en het ingebed is in jouw zijn, dan ben je jezelf niet meer.

Als je jezelf af en toe eens spiegelt of gespiegeld wordt door iemand anders, kun je daar verandering in aan brengen en kun je je masker afzetten.

Je eigen ik is altijd honderd keer leuker!

Ik kom die directeur nog steeds af en toe tegen. Hij begint dan een praatje pot en ik doe daar, met masker op, kortaf een beetje aan mee.

Als hij weer uit het zicht is, baal ik dat ik hem nog steeds niet verteld heb wat zijn manier van handelen voor invloed heeft gehad op mijn welzijn.

De volgende keer als ik hem zie, laat ik mijn masker thuis en vertel hem dan eindelijk mijn waarheid en hoop dan dat hij luistert zonder masker op.

Misschien pikt hij na tien jaar nog iets op van mijn voorgehouden spiegel.

Wat Vladimir Poetin betreft hoop ik dat iemand ervoor kan zorgen dat hij zijn pokerface afzet en bij zijn gevoel kan komen zodat hij zich bewust wordt van alle ellende die hij in Oekraïne, zijn eigen land en de overige landen in de wereld aandoet. Misschien geeft hij zich dan over.