Mijn held

‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’.

De inspreekstem van Paula Majoor (inmiddels 79 jaar) hoor ik direct in mijn hoofd terwijl ik dit intik.

Pippi richtte de wereld naar eigen zin in.

Een kracht van Pippi was het leven leuker en makkelijker maken.

Niets leek onmogelijk.

Als kind keek ik vol bewondering naar de spannende belevenissen die op de televisie over Pippi Langkous te zien waren.

Als moeder keek ik eindeloos met mijn dochters via DVD-tjes naar alle films die gemaakt zijn. Belevenissen die we zagen, probeerden ze na te bouwen en te doen. Dweilen met sponzen onder hun voeten, spaghetti eten met een schaar, reuze sneeuwballen rollen, je benen op de tafel leggen (dat vond ik wat minder leuk :_)), verschillende sokken aandoen … want zo deed Pippi het ook. Het was een vrolijke boel.

In mijn groep zeven van vorig jaar bleek dat ook een aantal kinderen van de generatie van nu via You-tube nog steeds naar haar films kijkt.

Pippi geloofde in haar eigen kracht.

Zowel mijn dochters als mijn 1000 klas-kinderen heb ik altijd geprobeerd mee te geven dat je moest geloven in je eigen kracht. Elke mislukte stap is ook een stap die je dichter bij je doel brengt. Als kinderen aangaven dat ze die som zo verschrikkelijk moeilijk vonden, dan zei ik ‘klopt, hij is moeilijk, maar nu weet je dat je zoals je hem nu hebt uitgerekend het niet goed is en volg daarom de stapjes die nu in je onthoudschrift staan om tot het juiste antwoord te komen.’

Bijna ieder jaar zat er wel een soort Pippi in mijn klas.

Vaak waren dat eigen-aardige-kinderen die goed wisten wat ze wilden en in zichzelf geloofden. Ik vond het mooi om te zien dat die kinderen zo zichzelf konden zijn en ondanks de startende puberteit zichzelf bleven.

Ik hoop dat ieder mens een beetje Pippi in zich heeft of krijgt.

Dat maakt het leven een stuk leuker en makkelijker.

Daarom is en blijft zij mijn held.