Paniekmonster

In mij schuilt soms een monster dat paniek heet.

De mijne lijkt op een ronddansende Derwisj die alsmaar pirouettes maakt om zijn eigen as. Ik heb hem ooit gezien bij een canto ostinato genaamd ‘East meets West.’ Tijd werd ruimte en alles leek te gaan zweven.

Mijn paniekmonster ook.

Ik kom niet graag te laat.

Zeker niet als ik ergens voor de eerste keer kom.

Googlemaps fietst sneller dan ik doe.

Dat weet ik, maar toch …

Ik denk altijd dat het wel lukt, maar …

Ik vertrek te laat van huis, denk dat ik het eerste stuk van de route wel uit mijn hoofd ken … En dan … Opeens is hij er weer … Mijn paniekmonster laat zich zien.

Help! Ik red het niet schiet door mijn hoofd.

Ik graai mijn mobiel uit mijn zak, zoek de app googlemaps, typ het onbekende adres in, klik op fietsen en route en kijk hoe ver het nog is, hoeveel tijd het kost, hoeveel tijd ik nog heb en of ik dat binnen de tijd ga halen.  

Ik zet mijn mobiel in de mobielfietsenhouder, race de longen uit mijn lijf en kom klets-klieder-nat van het zweet aan.

Ze vraagt: ‘Kon je het makkelijk vinden?’

Ik lach en leg haar uit dat ik vandaag mijn paniekmonster weer even gezien heb.

Gelukkig lacht ze ook omdat ze de situatie herkent.

In welke situatie komt jouw paniekmonster naar boven?