Het klinkt zo makkelijk: “Leef je eigen verhaal.” Maar soms voelt het alsof het leven me door elkaar schudt en ik als een blad in de wind rond dwarrel. Er zijn momenten waarop ik probeer te vertrouwen op het idee: “Wat komt, dat komt.” Alsof ik de controle loslaat en gewoon meedrijf op de stroom van het leven. Maar eerlijk gezegd, vind ik dat soms behoorlijk ingewikkeld.
Er zijn dagen waarop die gedachte rust geeft. Het idee dat niet alles te sturen valt en dat ik kan accepteren wat op mijn pad komt. Maar dan zijn er ook die momenten van twijfel. Wat als ik de verkeerde keuzes maak door juist niets te kiezen? Wat als het leven te veel voor me bepaalt, en ik achterblijf zonder richting? Het is een dunne lijn, het evenwicht tussen loslaten en het stuur in eigen handen nemen.
En toch, ondanks die onzekerheden, voel ik dat mijn missie ergens daar tussenin ligt. Mijn missie is om te leren meebewegen, zonder mezelf te verliezen. Ik wil de kunst leren van het balanceren tussen vertrouwen in wat de toekomst brengt en de moed om actief mijn eigen weg te kiezen. Het is niet het een of het ander, maar de combinatie van beiden die het leven betekenisvol maakt. Mijn verhaal is er een van zoeken, van vallen en weer opstaan, maar altijd met de intentie om trouw te blijven aan mezelf, ongeacht welke richting de wind me op dat moment blaast.
Misschien is dat het wel: mijn missie is niet om altijd het perfecte pad te bewandelen, maar om het verhaal te leven waarin ik mezelf niet uit het oog verlies. Een verhaal waarin ik accepteer dat ik soms zal verdwalen, maar altijd weer mijn weg terug zal vinden.
Op mijn eigen manier, in mijn eigen tempo.
Reactie plaatsen
Reacties