
Mijn hoofd knaagt aan mijn geweten. Je kunt wel denken ‘het is mijn pakkie an niet’ of denken ‘ik ga er nu iets aan doen!’ En dat laatste is het geworden. De rebel in mij is weer opgestaan. Een aantal vrienden begrijpen er nog niks van. Ik laat ze. Ik ben er klaar voor.
Op 2 februari pak ik mijn rode rugzak in met behulp van de paklijst van Extinction Rebellion (XR). Die nacht slaap ik wonderbaarlijk goed terwijl mijn gevoel switcht tussen vastberadenheid en angst. Angst voor de mogelijke gevolgen van mijn acties, maar vastberadenheid om een wake-up call te geven en mijn solidariteit te tonen aan XR.
Ik voel mij al een tijd machteloos en ben bezorgd over de toekomst van volgende generaties.
De tijd voordat het klimaat onomkeerbaar uit balans raakt, met gigantische gevolgen voor de leefomgeving, wordt steeds korter. In mijn tijd zal het niet gebeuren, maar in de tijd van mijn kinderen en alle andere kinderen wel.
Zoals iedere lezer weet hebben de linkse partijen na de verkiezingen behoorlijk ingeleverd. Een deel van de nu te vormen coalitie ontkent de wetenschappelijke feiten over de klimaatverandering. Dit alles zorgt voor mijn burgerlijke ongehoorzaamheid. Ik denk ‘deed iedereen dit maar.’ Ik hoop dat deze collectieve actie voor een duurzame toekomst de juiste poppetjes aan het werk laat zetten. Omarm nou eens de doelen van Extinction Rebellion. Werk proactief samen. Wees eerlijk over de fossiele brandstofsubsidies. Er zijn zoveel bedrijven die deze industrie steunen. Inmiddels tikken ze de veertig miljard aan. Dit geld kan zoveel beter besteed worden! Veel fossiele bedrijven opereren nog steeds niet aantoonbaar in de lijn met de Parijse klimaatdoelen. Doe daar iets aan. Ik kan het alleen maar onder de aandacht brengen door te rebelleren en het op papier te zetten.
Op 3 februari arriveer ik met mijn rode rugzak op de afgesproken plek en loop met vele andere rebellen naar de A12 waar de blokkade plaatsvindt. Ik voel mij gesteund door hun aanwezigheid. Ik heb vorige maand een informatiebijeenkomst bijgewoond en afgelopen week de trainingsavond van XR. De briefing was helder. Ik weet nu precies wat er gaat gebeuren en hoe ik kan handelen. Dat geeft rust. Ik heb er alle vertrouwen in dat de actie vreedzaam zal verlopen als alle rebellen zich houden aan de afgesproken regels. Als de politie zich ook netjes gedraagt, dan wordt dit een vreedzame demonstratie.
We starten met een mars vanuit vijf verschillende plekken in de stad Den Haag. Ik voel spanning in mijn lijf en probeer te ontspannen. Ik zeg het tegen mijn buddy en adem diep.
De mensen die met mij demonstreren komen overal uit Nederland vandaan. De demonstranten zijn van alle leeftijden. De jongeren zijn in de meerderheid. Ik spreek een aantal jongeren en luister naar hun beweegredenen en bewonder hun lef om zich te laten arresteren door hun burgerlijke ongehoorzaamheid. Ik heb het niet zover laten komen. Dat wil ik niet. Een meisje zegt: ‘ik wil iets doen in mijn leven voor dit probleem.’ Een ander zegt: ‘mijn toekomst wordt mij afgepakt, dat laat ik niet gebeuren.’ Een jongeman zegt: ‘ik ben boos op het egoïsme van anderen. Kom je huis uit en doe mee!’ Ook al ben ik een stuk ouder, ik herken hun beweegredenen.
Als ik op de A12 neerplof, voel ik mijn hart sneller kloppen. ‘Moet ik dit wel doen? Worden de burgers weer boos dat we de A12 blokkeren? Verliezen we hierdoor de sympathie van de maatschappij?’
Gelukkig wint mijn geweten het van mijn onzekerheid.
Ik ben van mening dat het ongemak voor sommige mensen maar bijzaak is.
De actie is aangekondigd en er zijn meer wegen naar Rome, lees Den Haag. Het gaat om onze boodschap voor een leefzame duurzame toekomst voor iedereen op onze planeet!
Inmiddels is het zondagmorgen 4 februari. Na een roerige nacht schrijf ik deze belevenis van mij af. Ik kom tot de volgende conclusies. Er is nog een lange weg af te leggen terwijl deze schuurt met de gegeven tijd die we nog hebben. Zolang de regering onvoldoende doet zal ik op allerlei manieren blijven rebelleren. Op 6 april wordt de A12 voor de 37e keer geblokkeerd.
Kom jij ook rebelleren? Meer informatie is te vinden op https://extinctionrebellion.nl
Reactie plaatsen
Reacties
Goed gedaan lieve Mick! Ik ben trots op je. De volgende keer ga ik met je mee. Ik ben met je eens dat dit soort acties voor een aantal mensen ongemak oplevert. Maar als we niets doen, overstijgen de gevolgen dit ongemak. Sterker nog, dit gebeurt nu al. Als je iets wilt veranderen, doet dat soms even pijn.