Planeet-verloedering: Je kop in het zand steken

Zolang je je hoofd diep in het zand wegstopt, kun je in je eigen bubbel lekker verder leven.

Zolang je je onvoldoende verbonden voelt met je medemens, doe je niets aan onze planeet-verloedering.

Zolang de klimaatcrisis voor ons nog steeds een ver van onze bed show lijkt, passen wij ons gedrag niet genoeg aan.

Zolang overstromingen in Azië of enorme droogte in Afrika voor ons nog onvoldoende voelbaar zijn, doen we niks.

Maar als we zo doorgaan zal de ellende binnenkort ook ons kikkerlandje binnendringen. 

Van al die alarmerende berichten krijg ik het soms benauwd.

Dan lees ik een poosje  geen nieuws en steek ik mijn kop in het zand.

Dat duurt nooit langer dan een paar dagen omdat ik nieuwsgierig ben naar wat er in de wereld gebeurt.

Ik wil jou aanzetten om duurzamer te leven om samens (samen en mens wordt samens – samenwerking en menselijkheid) fijn op de aarde te kunnen blijven leven. 

Mijn kinderen willen in de toekomst ook graag kinderen.

Zolang we nog stelen van onze volgende generaties en nu mensen schaden in kwetsbare gebieden blijft de situatie hetzelfde. 

Zolang we een armoedegrens normaal vinden en een rijkdomsgrens niet, dan verandert er niets.
Maar wordt het niet eens tijd voor een rijkdomsgrens? Zou er geen bovengrens kunnen zitten aan het individuele gasverbruik? Gas is van de Aarde en van ons allen. Heeft de 1 dan recht op meer of moeten we het verdelen? Zou er geen grens kunnen zitten aan het aantal vliegtuigvluchten wat je per jaar mag maken? Zouden de vluchten niet duurder moeten zijn als je meer dan twee keer per jaar vliegt?

Zolang er geen vleeswet komt waarbij we geen vlees meer mogen exporteren en we als mensen onze vlees consumptie niet afschalen, blijft dit een belangrijke factor voor de CO2 uitstoot.

Zolang sommige mensen uit mijn directe omgeving zeggen dat ik meedoe met een vegan-hype in plaats van dat ze voelen dat het vijf voor twaalf is gebeurt er niks. Zij zeggen: 'als individu bereik je niks'. Dat klopt maar met zeventien miljoen individuen wel zeg ik dan. De CO2 uitstoot gaat dan met 30% naar beneden. 

Allerlei vraagstukken dwarrelen rond in mijn hoofd. Vraagstukken waar op landelijk (of liever ... wereldwijd) niveau nog geen antwoord of beslissing over is genomen.

Ik ben geen doemdenker, maar een omdenker.

Zo erg dat sommige mensen mijn positiviteit als negatief ervaren.

Arjen Lubach sloot zijn avondshow van dit seizoen af met een lied ‘de wondere wereld is voorbij’.  Hij zingt waar ik bang voor ben.

Over 80 jaar is onze aarde verkloot als we niet samens iets doen. 

De aarde draait heus nog wel een tijdje door, maar wat zou jij doen als er morgen geen morgen meer is?

Blijf jij je kop in het zand steken of denk je om en doe je iets aan onze planeet-verloedering?