De eerste keer op de berg startklaar maken.
Kriebels in mijn buik.
Chaos in mijn hoofd.
Spanning in mijn lijf.
Wil ik dit?
Ik wil het.
Kan ik dit?
Ik kan het.
Doe ik dit?
Ik doe het.
Na 30 jaar ben ik een herbeginnende paraglider en begin ik weer volledig op niveau nul. Het materiaal is waanzinnig verbeterd en geeft vanaf de derde vlucht een veilig gevoel. Door de portofoon hoor ik de instructeurs die mijn vluchten begeleiden.
‘Lopen lopen lopen’.
‘Ja, goed gecorrigeerd Annemiek’.
‘Ga maar in je harnas zitten’.
Ron: ‘Wijcher of Leon ‘Annemiek aan de oranje gele Mito.’
‘Oké Annemiek vlieg maar over het water’.
‘Annemiek goede koers.’
‘Annemiek je zit nog hoog, vlieg maar naar het station. ‘
… en zo wandelen de opdrachten mijn oren binnen …
Totale overgave en met blind vertrouwen in hun aansturing vlieg ik richting de stip en land ergens op het veld.
Iedere vlucht wordt leuker en leuker.
De kriebels zijn weg.
De chaos is weg.
De spanning is weg.
Ik voel mij blij VOGELVRIJ
Reactie plaatsen
Reacties