Blootgeven

Als kennissen vragen naar mijn kinderjaren en ik vertel dat ik van 0-8 jaar in tehuizen gewoond heb, merk ik dat de reacties heel verschillend zijn. Enkele voorbeelden zijn: 'Oh wat erg voor je', 'Was het massaal?', 'Wat is er met je ouders gebeurd? of 'Hoe vond je dat?'

Ik heb alleen maar goede herinneringen aan deze tijd en heb er volgens mij niet onder geleden en heb mij ook niet belemmerd gevoeld door die jaren. Het was gezellig. Ik ging naar school, naar turnles, had een eigen slaapkamer en we waren met twaalf kinderen in ons huis met altijd minimaal twee fijne personen die de leiding hadden. Ik voelde mij nooit alleen.

Ik vertel graag verhalen op papier, combineer fictie met werkelijkheid, eigen ervaringen en google bevindingen. Dit zorgt voor een eigen visie op de wereld. Persoonlijke thema’s die mij raken en misschien ook jou raken vertel ik met woorden en beelden. Onderwerpen die uitdagen tot zwijgen, nadenken en delen.

Gesprekken gaan mij lastiger af. Ik ben een beelddenker en kom niet altijd even makkelijk uit mijn woorden. Mijn hart spreekt gelukkig wel.

Ik leef vanuit twee werelden in mij. Mijn hart en gevoel enerzijds en mijn verstand en hoofd anderzijds. Mijn verstand en gevoel gaan niet altijd samen. Dat geeft dan verwarring en onrust.

Een worsteling die ik bij jong en oud herken.

Gesprekken die vanuit het hoofd gevoerd worden, kunnen we allemaal.

Gesprekken vanuit je hart voeren is een ander ding.

Waarom kan de één zich makkelijker blootgeven dan de ander?

Veel mensen zijn op hun hoede of blijven in gesprekken oppervlakkig.

Ze weten het niet, ze voelen het niet, ze kunnen niet bij hun hart, ze vertrouwen je niet, het ontbreekt ze aan zelfvertrouwen, ze hebben geen lef …

In maart was ik een dikke week lang vrijwilliger bij het muziekfestival voor jong talent op Schier. Ik was nieuw binnen de grote vrijwilligersgroep.

Ik merkte dat als ik iets van mijzelf gaf dit vertrouwen wekte.

Kwetsbaar durven zijn geeft diepere input in een gesprek. Ook al kende ik deze mensen niet, ik durfde mijzelf wel bloot te geven. Als je goed levelt met iemand, luistert en doorvraag-vragen stelt worden gesprekken een stuk prettiger.

Ik sta wel eens op een feestje of heb een etentje waar ik mij verveel. Op google las ik een artikel over een experiment die ik absoluut met jullie wil delen. Als je onderstaand verhaal toepast is de gespreksverveling voorbij en vliegt je gesprek in no time de diepte in. Je geeft jezelf ongemerkt letterlijk bloot. Hoofd en hart komen samen. Ik ga het tijdens het eerstkomende oppervlakkige gesprek proberen.

Het begint met een vijftal vragen die de ander moet beantwoorden.

1. “Stel je een woestijn voor. Leeg, verlaten, kaal. Alles wat je op dit moment ziet is die woestijn – en een kubus. Stel je die kubus goed gedetailleerd voor. Hoe ziet die eruit? Hoe ligt/staat/zweeft hij erbij?
2. Dan is er ook nog een ladder in deze woestijn (heel normaal in zelfbedachte woestijnen, ladders). Zie je de ladder? Bedenk je goed waar je hem ziet en hoe die er uit ziet.
3. Het volgende element in de woestijn (er komen er nog 2, niet meer) is een paard. Er staat een paard in de woestijn. Ja ja, een paard in de… Het paard, zie je hem? Omschrijf hem voor jezelf.
4. Vervolgens blijken er ook bloemen in de woestijn te groeien. Bedenk de bloemen erbij.
5. En dan, als laatste, een storm. De storm woedt door de woestijn, maar jij bepaalt waar en hoe. Zie je hem een eindje in de verte, of sta je er middenin? Visualiseer de storm.

Na het beantwoorden van de 5 vragen geef je de uitleg:

Allereerst: De kubus ben jezelf! De psychologische truc is dat, wanneer je gevraagd wordt om een neutraal abstract object te omschrijven, je verbeeldingsvermogen daar je eigen identiteit in reflecteert.

De grootte van de kubus staat voor je ego. Is-ie groot? Klein? Medium? De plaatsing van het object staat voor hoe stevig jij in je schoenen staat. Staat de kubus stevig in het zand of vliegt hij in de lucht? Het materiaal zegt alles over hoe open jij bent. Is hij doorschijnend? Donker? Zwaar? Licht? Lichtgevend? Alle kleuren van de regenboog? Trek je conclusies maar…

Als je er dan nog wat dieper op in wil gaan dan kun je de rest van de elementen ook nog uitleggen:

• De ladder staat voor je vriendschappen.Stond hij dichtbij de kubus of lag hij liefdeloos in het zand? Was hij fragiel of stevig? Kort of lang? Zegt genoeg.
• Het paard staat voor je partner(degelijke boerenknol of elegant renpaard).
• De bloemen voor je kinderen(enkel margrietje of een heel rozenbed?).
• De storm staat voor de rust of onrust of bedreiging in je leven, gebaseerd op je huidige staat van welzijn. Is de storm ver weg dan is er nu in feite niks aan de hand, sta je midden in een apocalyps dan heb je waarschijnlijk een recent trauma te verwerken.
• Vervolgens kun je doorvraag-vragen stellen over de gegeven antwoorden.

Na het maken van een nieuwe blog en voordat ik op de knop verzenden druk, stel ik mijzelf de vraag of ik dit wel echt wil delen en of ik mijzelf niet te veel blootgeef. De één zal het wel vinden, de ander niet. Ik wil graag gezien worden zoals ik ben. Dat is dus niet perfect.